Wilk pokutujący

Autorem wiersza jest IGNACY KRASICKI

Wzię­ły wil­ka skru­pu­ły. Wiódł ło­trow­skie ży­cie,

Więc aże­by po­ku­tę za­czął na­le­ży­cie,

Zrzekł się mię­sa. Ja­rzy­ną ży­jąc przez dni kil­ka,

Zna­lazł na po­lo­wa­niu zna­jo­me­go wil­ka;

Trze­ba po­móc bliź­nie­mu: za pra­cę usłuż­ną,

Zjadł ka­wał mię­sa; gar­dzić nie moż­na jał­muż­ną.

Spo­tkał ja­gnię na­za­jutrz sa­mo­pas idą­cy,

Chciał upo­mnieć, na­stra­szyć, za­bił je nie­chcą­cy.

Na­za­jutrz wi­dząc cie­le, że z kro­wą nie cho­dzi,

Za­bił je: ta­kich grze­chów cier­pieć się nie go­dzi.

Na­za­jutrz gdy się pa­sły z kro­wa­mi po­spo­łu,

Niech się dłu­żej nie mę­czy, zjadł sta­re­go wołu.

I tak cier­piąc przy­kład­ne z dóbr świa­ta wy­zu­cie,

Chu­dy, gdy był grzesz­ni­kiem, utył na po­ku­cie.

https://pixabay.com/pl/photos/wilk-canis-lupus-

ssak-psi-zwierz%c4%99-725380/