Pisanie przynosi ulgę... "Jeżeli jest Ci smutno i źle, jezeli doznasz w życiu miłości, bólu, cierpienia i tęsknoty, weź pióro do ręki i pisz, a przyniesie Ci to ulgę i gorycz życia przyjmiesz inaczej" SENEKA
środa, 30 września 2020
z pozdrowieniem ...
Jedno jest słońce na niebie
wtorek, 29 września 2020
czwartek, 24 września 2020
Dlaczego istniejemy? Czy to przypadek? Czy musimy umierać? Co będzie po naszej śmierci?
Filozofia to umiłowanie mądrości, nauka o mądrości; dla starożytnych Greków oznaczała poznanie prawdy.
Początki filozofii na ogół w nauce się odnosi między VI i IV w. p. n. e. (rozmyślania, rozważania).
Ośrodki; Chiny Starożytne, Indie, Bliski Wschód, Basen Morza Śródziemnego. Te ośrodki miały własny system kultury. Zadawano sobie niekonwencjonalne pytania, te, które pozostawały bez odpowiedzi. Trudne pytania, które się oparły o "herezję myślenia". Czym jest świat?
Czym jest nasza egzystencja? Cóż to jest ziemia? Czym jest życie? Co to są gwiazdy, słońce? Dlaczego istniejemy? Czy to przypadek? Czy musimy umierać?
Co będzie po naszej śmierci?
Cyceron mówił, że filozofia powstała jako środek zaspokojenia ciekawości. Mędrców, którzy przekazywali tę wiedzę zaczęto nazywać filozofami. Platon uznał, że człowiek ma naturę, człowiek inteligentny ma naturę wątpiącą, nakazującą poszukiwać.
Pytania filozofii starożytnej:
- związane z naszym bytem, dotyczące poznawania
otaczającego nas świata
- człowieka jako istoty, dotyczące filozofii wartości
Arystoteles dokonał podziału filozofii na:
- filozofię praktyczną
- filozofię teoretyczną
Praktyczna, to filozofia moralna, która koncentruje się na kwestiach. Teoretyczna dotyczyła wiedzy o bycie, co jest dla bytu konieczne( metafizyki, przyrody).
Filozofia w swojej historii zajmowała się nieskończoną ilością problemów
...człowiek - czasem znaczy Człowiek...
człowiek - czasem znaczy
Człowiek
innym razem - zły zwierz
Wygodnie mu w roli pawia, lisa, kpiarza...
Dumny próżnością pawia
zapomina, że nigdy
nie pozna ścieżki żurawia
niedźwiedź nieświadom siły myszy
Jakże jest w swych sądach nieomylny
zaślepiony swego jasnowidztwa sztuką
zapomina, że cierpkość losu może i jego szuka...
Z chciwością lisią
kalkuluje jak brać swoją złupić
jak otumanić innych, jak bliźnich ogłupić
Nawykły jak kruk się chwalić
zapomina, że jego własna głupota
gdybyś odnalazł w sobie rozum?
Oj człowieku,
ciągle wszystkiego mało masz...
Cwaniactwo za oręż obierasz
Pani PRÓŻNOŚCI podwoje otwierasz
Czasem...zwyczajem wilka...
strój z owczej skóry przywdziewasz
W ezopowej bajce i w życiu zawiera się NAUKA
Smutne, że dla człowieka, to często zbyt trudna SZTUKA
środa, 23 września 2020
wtorek, 22 września 2020
Jesień, jesień ...taki cykl, a więc ...
Opustoszały nadmorskie plaże....
Opustoszały nadmorskie plaże...
Zostały wspomnień bagaże...
Jarzębina jeszcze troszeczkę..
kusi urokiem czerwieni
Natura wabi zapachem
JESIENI
Coraz mniej złotych promieni
W labiryncie codziennych spraw
zatrzymaj się na chwilę
Spójrz...
zobaczysz piękno
pożółkłych liści i traw
Pomyśl...
szybko płynie czas...
Jesteśmy My
są liście, jest trawa
Kiedyś już tu
nie będzie nas....
Ciesz się tą chwilą...
Foto. AR - Alicja Rupińska |
poniedziałek, 21 września 2020
gramy różne role...raz jesteśmy bohaterami, błaznami, pochlebcami, a bywa, że i tchórzami...
Witam serdecznie! Dzisiaj proponuję fr. ze wstępu książki Jolanty Ostrowskiej pt. Jak nas widzą, tak nas piszą.
"Jedni mówią, że człowiek jest kowalem swego losu, drudzy uważają, że przypomina marionetkę poruszaną czyjąś ręką.
Erazm z Rotterdamu porównywał życie ludzkie do komedii,
w której każdy występuje w innej masce i gra swoją rolę,
dopóki nie zostanie przez reżysera sprowadzony ze sceny.
https://pixabay.com/pl/maski-wenecji-maski-1834018/ |
Pierwszoplanowe role wyznacza rodzinny krąg. W zależności od wieku jesteśmy dziećmi lub rodzicami, żonami bądź mężami, wspólnie kształtującymi swoje małżeństwa albo wścibskimi czy życzliwymi sąsiadami. Te role odtwarzamy najdłużej, więc zrosły się z nami jak druga skóra. chyba jesteśmy w nich najprawdziwsi, najbardziej przekonujący, wyraźnie widać nasze twarze.
Inny krąg stanowią nasze uczniowskie, a później zawodowe zadania. Stajemy się malarzami, żołnierzami, adwokatami, kucharzami czy stolarzami. Często w swoich miejscach pracy jesteśmy postrzegani jednowymiarowo. Czy zdarza się, by ktoś w ślusarzu, odtwarzającym zgubiony przez niego klucz, zauważył świetnego fachowca, wrażliwego człowieka, wspaniałego ojca, kompozytora pięknych piosenek turystycznych i amatora wędkowania jednocześnie? Zawód nakłada na nasze twarze swego rodzaju maskę, która czasem upraszcza, czasem utrudnia kontakty.
https://pixabay.com/pl/grecja-sklep-z-pami%C4%85tkami-maski-1739244/ |
piątek, 18 września 2020
człowiek gubi ideały...
świat się zastanawia
świat się zadziwia
świat się smuci
tak wiele wokół zła
tak wiele obłudy
tak wiele podłości
tak wiele głupoty
smuci się świat,
bo nie człowiek,
a już tylko ptak
piękne trele nuci
człowiek -egoista-
marudzi, zrzędzi
żądny władzy
za mamoną pędzi
świat się zastanawia
jak człowiek tak
łatwo może zgubić
IDEAŁY
zamiast widzieć
TRIADĘ
kłania się bożkom
z kłamliwą fasadą
świat się dziwi
jak człowiek może
niszczyć człowieka
świat się dziwi
świat się zdumiewa
świat się smuci,
a człowiek???
hoduje swoje EG O
sprzedaje za judaszowe
srebrniki
swoje IDEAŁY
człowiek
zarozumialec wielki
pomylił
altruizm z egoizmem
stał się fałszywym bożkom
jedynie umizgiem
niedziela, 13 września 2020
...tańczą żurawie na niebie...
ttps://pixabay.com/pl/vectors/żurawie-ptaki-długiej-szyjce-3359212/ |
Ludzie
podobni żurawiom
urodzeni aniołowie
Pędzą przez życie
z połamanymi
skrzydłami
Żurawie
podobni ludziom
z rozpiętymi skrzydłami
stadem lecą
w kluczach
i klangor żurawi
to skarga
cierpiących dusz
Tańczą żurawie
na niebie
Wędrują
przez życie
L U D Z I E
Wiersz ten zdobył I miejsce w konkursie -po prostu pisz.
Tak więc miałam zaszczyt zostać laureatką I edycji konkursu
"Po prostu pisz". Wiersz "Ścieżki labiryntu" jest zamieszczony na portalu talent.pl - zapraszam i polecam ten portal zarówno dla twórców - artystów- jak i lubiących twórczość: poezję, malarstwo, muzykę....
sobota, 12 września 2020
Lubię patrzeć na morskie fale...
Lubię patrzeć na
morskie fale
czasem są
takie wzburzone
S Z A L O N E,
a nieraz
płyną tak ospale
jakby nie płynęły
w c a l e
Patrzę jak dotykają
b r z e g u
i zaraz uciekają...
Lubię patrzeć na
morskie fale
Morze...
Czasem częstuje
nas ciepłą bryzą,
a bywa, że
nieprzyjemną siurpryzą
Morze...
piękne morze,
a jednak
Ż Y W I O Ł
Wielkie przestworza...
Morze wiele może
A co człowiek może?
Kiedy szaleje morze?
foto. AR |
czwartek, 10 września 2020
Brzozo-siostro moja
Brzozo-siostro moja
lśnisz majowym słońcem
uwodzisz listków zielenią
zachwycasz konarów bielą
brzozo biała
brzozo szara
brzozo płacząca
brzozo czarująca
koisz ból samotności
szumem liści
rozpraszasz
zrozpaczonych troski
brzozo piękna
brzozo radosna
wierna towarzyszko
jesteś przez rok cały
latem, jesienią
jesteś kiedy zima
jesteś kiedy wiosna
z brzozowych rózg
wianek niejedna
zakochana uwiła
brzozo - siostro moja
brzozo miła
z ciebie krzyż biały
i na biegunach kołyska
poniedziałek, 7 września 2020
wierzę, że człowiek - kiedyś ..... z rozumem z rozsądkiem się zeswata...
niedziela, 6 września 2020
O wadze i ..uwadze..
O wadze i ..uwadze..
Ciocia Leosia - Leokadia jej było
taka była poważna
każde słowo, każda myśl
- dla niej - była ważna
układała ją, gładziła, cedziła..
Ważyła słowa, jakby je
kładła na wagę,
a na koniec - mówiła mało
i tak poważnie, że trzeba było
zachować...powagę
ale jak to w życiu bywa
człowiek jak drzewo
czasem się chwieje,
czasem się kiwa
tak też było z ciocią Leokadią
zapominając swej wagi
zgubiła też poczucie powagi...
https://pixabay.com/pl/photos/magnolia-oddzia%C5%82%C3%B3w-kwiat-wiosna-2218788/ |
kończy się lato...mimozami jesień się zaczyna...
Gromada ptaków
Zatoczyła ostatni krąg
nad łąką
- pożegnalny taniec lata -
Jeszcze raz
pokłoniły się podróżnym
trawy i liście
w żółte szaty ubrane
Hałaśliwy zegar
wyrwał mnie z zadumy
- smutne wahadło czasu -
Cicho cykał świerszcz
Zabłąkana mucha
przycupnęła na lampie
Wtórował jej motyl
- spóźniony piechur -
Spojrzałam w okno
czarna peleryna nocy
otuliła moje ciało
Kochany
tak bardzo
potrzebuję
Twoich
ramion
piątek, 4 września 2020
Na Westerplatte złożono ich kości
Smutne jest Westerplatte
Tu heroizm, tytanizm
z dramatyzmem się splata
Na Cmentarzyku
Poległych Obrońców
wiecznym snem śpią żołnierze
Nie doczekali wolności
"prosto do nieba czwórkami szli"
Odeszli w bólu, cierpieniu
samotności...
Na Westerplatte złożono ich kości
Nie doczekali przymierza
Smutne jest Westerplatte
Ze szczytu Pomnika
Obrońców Wybrzeża
czuwają żołnierz z marynarzem
strzegą wolności naszych marzeń
Już spokojnie patrzą na rzędy drzew,
co szumią: NIGDY WIĘCEJ WOJNY
Smutne jest Westerplatte...
Na West Platte (zachodniej wyspie)
wśród drzew śpią żołnierze
polski las - cieniem, a polski Bałtyk
morską bryzą ich raczą...
tylko ocalałe drzewa - niemi
świadkowie historii-
czasem pytają przekornie:
a czy można było inaczej?
fot.AR |