Dumny próżnością pawia zapomina, że nigdy nie pozna ścieżki żurawia...kto? ano człowiek...

 

Życie ezopową bajką jest

człowiek - czasem znaczy 
               Człowiek
innym razem - zły zwierz
Wygodnie mu w roli pawia,

lisa, kpiarza...

Dumny próżnością pawia
zapomina, że nigdy
nie pozna ścieżki żurawia
niedźwiedź nieświadom siły myszy
Jakże jest w swych sądach nieomylny
zaślepiony swego jasnowidztwa sztuką
zapomina, że cierpkość losu może i jego szuka...
Z chciwością lisią
kalkuluje jak brać swoją złupić
jak otumanić innych, jak bliźnich ogłupić
Nawykły jak kruk się chwalić
zapomina, że jego własna głupota

może go powalić...

Oj człowieku,
gdybyś odnalazł w sobie rozum?
Oj człowieku,
ciągle wszystkiego mało masz...
Cwaniactwo za oręż obierasz
Pani PRÓŻNOŚCI podwoje otwierasz
Czasem...zwyczajem wilka...
strój z owczej skóry przywdziewasz
W ezopowej bajce i w życiu zawiera się NAUKA
Smutne, że dla człowieka, to często zbyt trudna SZTUKA

Zadajmy sobie pytanie: ile znaczy nasza  buta, brak szacunku do drugiego człowieka....itp...jakże nieraz   niektórym łatwo przychodzi śmiać się z innych, łupić ich, krzywdzić...jak łatwo  niektórym ludziom  pławić się w luksusie- myśląc, że ten przywilej tylko  im się należy.. tak trudno takim ludziom zrozumieć innych w potrzebie, myślą, że  są  panami  świata ,że im wolno wszystko...

Mijają wieki, a człowiek wciąż błądzi, szuka, wątpi...

wciąż odczuwa ciepło-zimno; odczuwa ból i zadaje ból; 

Dobrze jak posiądzie choć odrobinę mądrości życiowej, smutne i przykre, kiedy umiera we własnej głupocie-dumie, bezczelności, egoizmie itd. z przekonaniem, że to on ma właśnie rację. Niestety często tak bywa.