Kwiat Jabłoni - "Wzięli zamknęli mi klub" (home edition)

"Jestem bardzo samotną i bardzo smutną-więc słowa Twego z tęsknotą wyglądam"

 

Epistolografia, to coś, do czego mam sentyment. Myślę, że nie tylko ja. Boleję, że teraz ta sztuka - pisania listów - jest wyparta przez Smsy i e-maile. Pozwólcie, że dzisiaj troszkę mojej refleksji o tym.

"Przyjścia listu Twego czekam jak bardzo dobrej chwili".( List z 1879, s. 28). Tak pisała Eliza Orzeszkowa w jednym z listów do Marii Konopnickiej. Dziś już rzadko kto pisze tradycyjne listy, szkoda. Są tylko SMS-y i e-maile. We współczesnym świecie, świecie zdewaluowanych wartości, coraz rzadziej człowiek snuje refleksję nad życiem, przemijaniem. Każdemu z nas potrzebne są takie chwile. Człowiek potrzebuje drugiego człowieka, człowiek nie jest samotną wyspą, potrzebuje przyjaźni, miłości, wiary i nadziei.Wbrew pozorom, pojęcie przyjaźni, podobnie jak miłości, trudno jest jednoznacznie zdefiniować. Nie ma recepty, spisu zasad, wskazówek, według których trzeba postępować, by zdobyć i ocalić to uczucie. Z pewnością ono samo stanowi panaceum na życie, niejednokrotnie na przetrwanie. W przyjaźni i z miłością łatwiej wędrować przez życie, a przecież życie wędrówką jest...

 http://images.slideplayer.pl/8/2476781/slides/slide_6.jpg

                
"Jestem bardzo samotną i bardzo smutną-więc słowa Twego z tęsknotą wyglądam" - takim oto wyznaniem, kończy Maria Konopnicka, jeden z listów (z d.24 I 1882, s. 33) do przyjaciółki swego życia - Elizy Orzeszkowej. Z bogatej korespondencji pisarek ocalał zbiór liczący sto osiemdziesiąt trzy listy. Pierwszy z nich sygnowany jest datą drugiego lutego 1879 roku, pisany przez Konopnicką do Orzeszkowej.

http://www.bn.org.pl/download/image/1431959006.jpg

Intro III części Koncertu A mol Opowieści nut

Wymieszaj cytrynę z oregano, a podziękujesz mi za przepis !!

Helene Fischer - Ave Maria

Czy będzie III Wojna Światowa? Przegląd bardzo zagraniczny #9

Chwiejny jest życia los Nie pomoże ani tytuł, ani pełen trzos...

              Spiżowy pomnik

Chwiejny jest życia los
Nie pomoże ani tytuł,
ani pełen trzos
Wylewności pełno
i prawdy
jak na lekarstwo
Szukasz człowieka
potykasz się
o kłamstwo                    
Arena wydarzeń
odsłania tajemnice
Tak mało dajesz
A do zasług
się przyznajesz
Przeraża cię 
C H A O S
Jak więc,
odnaleźć
SIEBIE???
Czy odrobina
porządku
gości tylko w niebie???

Jakże często zadajemy sobie - nie wszyscy- ale na szczęście są tacy - pytania: dlaczego? po co? czemu? czy tak musi być? "Dziwny jest ten świat" - śpiewał Czesław Niemen, a ja powtarzam: a może to - my- ludzie jesteśmy dziwni???? niby tacy mili, wylewni życzymy sobie tak ot- miłego  dnia- i na tym nasze postępowanie typowego OK się kończy? Człowiek to jak labirynt-ileż w nim dróg, ścieżek, "pokrętnych dróg". Człowiek musi ciągle się uczyć, udoskonalać swoje "nędzne"  i jakże często "przerośnięte" EGO, musi staczać sam ze sobą boje, by zachować cechy CZŁOWIEKA. Jak wielu z ludzi o tym wie? rozmyśla? ma świadomość?Jak wielu pracuje nad sobą? Jak wielu stać jeszcze na indywidualizm? Jak wielu jest jeszcze gotowych na pogłębianie-zdobywanie wiedzy u źródeł, ustawiczne pogłębianie jej. Jakże wielu z ludzi kieruje się tzw. drogą na skróty; szybko i dużo zarobić, ustawić się w życiu i "gites" - jak to mawiają: tylko JA! To fajne, ale to też ma swoje wady, oprócz chwilowych-doraźnych zalet. Jest skutek i przyczyna, są konsekwencje. Mówią, że ; historia nauczycielką życia jest- jakże wielu nie wyciaga z niej wniosków. Cóż? nieodrobione lekcje to "koza", oblany egzamin trzeba kiedyś zdać ponownie.

...nasze życie, to jak róża....czasem jest pięknie, a czasem ? listki z niej opadają i robi się brzydka-
tak po prostu czasy jej świetności mijają...

...W kalejdoskopie zwykłych zdarzeń...

 Jedno jest słońce na niebie

Każdy z nas ma swój zamknięty świat

W kalejdoskopie zwykłych zdarzeń

Czasem trafiamy na siebie

Wtedy w rzeczywistości przekształcamy

strefę naszych marzeń

Dzień płynie za dniem           

Jawa staje się snem

czasem spełnia się sen

Tak daleko nam do siebie

Dzielą nas myśli, uczucia

Rozpaczliwie szukamy zrozumienia

Dłonie szukają dłoni

Pożądamy

Żądamy

Oczekujemy!

.......................

Czasem następuje integracja

Życzę Wam Wszystkim wszystkiego dobrego!

Więcej optymizmu, aniżeli sceptycyzmu!

Zamiast cynizmu, egoizmu, buty, czasem zbyt "łatwej" 

i nieprzemyślanej krytyki innych, zwykłego zarozumialstwa -życzę , proponuję chwilę zadumy-refleksji nad sobą, nad własnym JA.

       "Świat nie jest taki zły,Świat nie jest wcale mdły, Niech no tylko zakwitną jabłonie, To i milion z nieba ... - to słowa piosenki Haliny Kunickiej. Rzeczywiście .. . świat nie jest taki zły...tylko my – ludzie - czasem zachowujemy się nie zawsze fair play ...

foto. Alicja Rupińska

foto. Alicja Rupińska

                     





Z serdecznym pozdrowieniem - Alicja

... cwany bisurman nie był -bałamutny snuł się ze mną, a ja z nim dla swojego kurażu...

 Dzisiaj CZAS był dla mnie nie -smutny

 cwany bisurman nie był -bałamutny

snuł się ze mną, a ja z nim dla swojego kurażu

twój obraz jawił się cudny w prozie zajęć anturażu

marzenie na życie z tobą to zaiste plan cudny,

ale proza życia z tobą, to zaiste projekt złudny

 Dzisiaj CZAS okazał się dla mnie życia lekcją

otworzył mi drzwi do mojego rozsądku

nauczył mnie rozumnie przejść od osnowy do wątku

zrozumiałam, że słowa, słowa...tak często są puste

nie zawsze czynem, a tylko niecną przynętą

                      https://pixabay.com/pl/photos/zegar- zegarek-  kieszonkowy-przep%C5%82ywu-3179167/

"Taniec uczuć"-

 Wiersz pochodzi z tomiku pt. "Taniec uczuć"-

Manufaktura słów, Michał Smętek,Gdynia 2018 


Kraina nostalgii

W krainie nostalgii

jest coś z realnych

stąpań po ziemi

i coś z pogranicza magii

Goszczą w niej

całym rokiem

wszystkich uczuć barwy

Jest coś z pokory,

z zadumy

Czasem zabrzmi

akord niepokornej nuty

W krainie nostalgii

refleksja króluje

nieokiełznane myśli

drążą korytarze

tu zagubiony wędrowiec

wciąż szuka

swojej ITAKI

https://pixabay.com/pl/północne-chaber-chaber-górski-kwiat-3431590/

Do prostego człowieka - Julian Tuwim

 

Do prostego człowieka

Autorem wiersza jest JULIAN TUWIM

Gdy znów do mu­rów klaj­strem świe­żym
Przy­le­piać za­czną ob­wiesz­cze­nia,
Gdy "do lud­no­ści", "do żoł­nie­rzy"
Na alarm czar­ny druk ude­rzy
I byle drab, i byle szcze­niak
W od­wiecz­ne kłam­stwo ich uwie­rzy,
Że trze­ba iść i z ar­mat wa­lić,
Mor­do­wać, gra­bić, truć i pa­lić;
Gdy za­czną na ty­sięcz­ną mo­dłę
Oj­czy­znę szar­pać de­kli­na­cją
I łu­dzić ko­lo­ro­wym go­dłem,
I ju­dzić "hi­sto­rycz­ną ra­cją",
O pię­dzi, chwa­le i ru­bie­ży,
O oj­cach, dzia­dach i sztan­da­rach,
O bo­ha­te­rach i ofia­rach;
Gdy wyj­dzie bi­skup, pa­stor, ra­bin
Po­bło­go­sła­wić twój ka­ra­bin,
Bo mu sam Pan Bóg szep­nął z nie­ba,
Że za oj­czy­znę - bić się trze­ba;
Kie­dy roz­ścier­wi się, roz­cha­mi
Wrzask li­ter pierw­szych stron dzien­ni­ków,
A sta­do dzi­kich bab - kwia­ta­mi
Ob­rzu­cać za­cznie "żoł­nie­rzy­ków". -
- O, przy­ja­cie­lu nie­uczo­ny,
Mój bliź­ni z tej czy in­nej zie­mi!
Wiedz, że na trwo­gę biją w dzwo­ny
Kró­le z pa­na­mi brzu­cha­te­mi;
Wiedz, że to buj­da, gran­da zwy­kła,
Gdy ci wo­ła­ją: "Broń na ra­mię!",
Że im gdzieś naf­ta z zie­mi si­kła
I ob­ro­dzi­ła do­la­ra­mi;
Że coś im w ban­kach nie szty­mu­je,
Że gdzieś zwę­szy­li kasy peł­ne
Lub upa­trzy­ły tłu­ste szu­je
Cło ja­kieś grub­sze na ba­weł­nę.
Rżnij ka­ra­bi­nem w bruk uli­cy!
Two­ja jest krew, a ich jest naf­ta!
I od sto­li­cy do sto­li­cy
Za­wo­łaj bro­niąc swej krwa­wi­cy:
"Bu­jać - to my, pa­no­wie szlach­ta!"

https://pixabay.com/pl/photos/rycerz-zbroja-

uzbrojenie-tarcza-1813084/

Krzysztof Krawczyk - Byle było tak

"[...] Wielkanoc - budzące refleksję, a nade wszystko wspomnienia z dzieciństwa, radosne święta.....

 

Wielkanoc-z serdecznymi życzeniami

https://pixabay.com/pl/rury-wielkanoc-dekoracyjne-2222695/

"[...] Wielkanoc - budzące refleksję, a nade wszystko wspomnienia z dzieciństwa, radosne święta. Święta rozkwitających (choć pewnie nie w tym roku) krzewów wiosennego słońca albo zamarzniętych rano kałuż. Śmigus i pisanki, drożdżowe babki i mazurki. I - nade wszystko - podkreślający rodzinną atmosferę tych świąt obyczaj dzielenia się święconym jajkiem.

[...] pachnąca wspomnieniami  - fragment z 
'Kalendarza domowego Babci Aliny"

Polska to piękny kraj....

 

Polska to piękny kraj....

Polska to piękny kraj. Są góry, morze, lasy, równiny, pagórki...
Każdy region to "coś" w sobie ma, a każdy z nas ma swoje ulubione miejsce czy miejsca. I to prawidłowo, dobrze.Dzisiaj chcę przytoczyć słowa Władysława Orkana ( Franka Szmaciarza) - pisarza gór, poety...

Ideę regionalizmu podhalańskiego wyraził Orkan 
w pamiętnym przemówieniu wygłoszonym do uczestników Zjazdu Podhalańskiego w Czarnym Dunajcu w 1922 roku:
[...] Tradycja jest Twoją godnością, Twoją dumą, Twoim szlachectwem synu chłopski. Dbaj o zachowanie spuścizny Twych ojców, rodzimej sztuki, rodzimej kultury.
Dąż do tego, aby Twoja, oczyszczona z nalotów obcych
kultura ludowa poszła w górę, rozkwitnęła się w kwiat wielkiej kultury narodowej, godnej zająć miejsce poczesne w dorobku wszechludzkim. 
       Jak śpiewki chłopsko-kujawskie wyniósł na wierch muzyki wszechświatowej Chopin -
tak dąż:

- by Twoje ojczyste pieśni, niezabaczone jeszcze nuty, wyznaczyły się w orkiestrze świata,
- by z kozikowych ojców robót, z naiwnych figur przy drodze, posąg skrzydlaty rzeźby rodzimej wystrzeliły
- by Twa nadbudowana już literatura wzruszyła się wyżej, poniosła sławę Twej Ojczyzny dalej, stała się wszechną, całemu czytelną światu;
- by wreszcie ostatecznie - w tej czy w innej dziedzinie - geniusz rasy Twej zabłysnął
Zatrata owej pamięci, zerwanie związków z "tamtym", wyrzeczenie się dawnego systemu wartości, równoznaczne są nieodwołalnie z moralnym upadkiem człowieka, z wypaczeniem duszy. Równają się klęsce.[...]