Droga
Jest ospała, szeroka droga
z Dobrzynia do Kikoła
gdzie piach przesypuje przez szprychy czas,
gdzie widnokręgi się ciągną od stoga do stoga,
a koleiny namotane na koła
mierzą przestrzeń, dopóki nie zawrze jej las,
Wzdłuż tej drogi w skrzypieniu osi,
w świergocie niestrudzonych kół
przesuwa się wciąż moje życie z Dobrzynia do Kikoła,
Tu mi wiatr z całej ziemi wonie i barwy znosi
i przemijają pokolenia rojących się w słońcu pszczół,
przeszłość z przyszłością na przemian na senne owija się koła.
Wy co mówicie o świecie, o ludzkości, postępie i jutrze,
nie zrozumiecie nigdy, że ta właśnie zwyczajna droga
z Dobrzynia do Kikoła
najwięcej nowego czasu w piachu swoim utrze
i coraz szersze widnokręgi od stoga do stoga
otwierać będzie przestrzeń motając na koła.
1943
