Witajcie po krótkiej przerwie. Lato dość intensywnie żegna się z nami, a my z nim. Do naszych drzwi puka już kalendarzowa jesień."Szalejąca' pogoda sprzyja też przeziębieniom, ale to też jeden z elementów naszej codziennej prozy. A ta nie zawsze jest nam przyjazna....
 |
| Kwiaty w Ciechocinku - zdjęcie:Alicja Rupińska |
Ja życzę wszystkim zdrowia, to tak ważne... Poza tym; dużo optymizmu
i pozytywnego myślenia, rozważnego działania, a także jakże potrzebnego do życia we wspólnocie - choć odrobiny zdrowego
rozsądku.
A z tym różnie bywa; jak się słyszy, czyta o różnych paradoksach, niezasłużonych krzywdach, jakie dotykają niektórych ludzi, to czasami człowiek się zastanawia:
kto winien: człowiek?, system? a może....?
To przecież człowiek tworzy system. To człowiek ustanawia prawa, podejmuje ustawy, uchwały... To człowiek je wykonuje.
A tak w ogóle to.... człowiek powinien być człowiekowi -
CZŁOWIEKIEM.
Hm...często bywa, że „Człowiek człowiekowi WILKIEM?” .
Taką właśnie tezę upowszechnił w XVII wieku Hobbes.
Uważał, że człowiek kieruje się egoizmem i dąży do zaspokojenia swoich, tylko swoich potrzeb. Czy ludzie naprawdę tacy są? Czy przez wieki, od początku istnienia człowiek myślał tylko o sobie? I wreszcie jak jest w rzeczywistości? Czy społeczeństwo w XXI wieku zrobi wszystko, by z korzyścią dla siebie rozwiązać każdą, choćby błahą sprawę? Czy teza Hobbesa jest wszechstronna i co ważniejsze prawdziwa? To taka refleksja, która jest nam - ludziom- by nie zatracić się we własnym egoizmie- potrzebna.
A może warto w tym szalonym życia pędzie przystanąć, choć na moment.
Ot, choćby usiąść na ławce w parku, popatrzeć, podumać, posłuchać samego siebie, przemyślec i odpowiedzieć sobie na kilka istotnych pytań. --Po co?
Ot, może po to, by ocalić w sobie cechy
człowieczeństwa. Być CZŁOWIEKIEM
nie jest łatwym zadaniem.