czwartek, 18 kwietnia 2024

Dolomity

 

DOLOMITY - Wędrówek c.d. ZAPRASZAM


Witajcie serdecznie!
Dzisiaj z cyklu wędrówek c.d.

         DOLOMITY


Między doliną
Piawy i Adygi
Odmyka swe podwoje
kraina tajemnicza
W jej sercu wznoszą się
pasma Alpe di Siusi,
Catinaccio d' Antermoia
Królowa Marmolada
zaprasza do
lodowcowej wieży
                  Dolomity: http://tani-swiat.pl/tag/dolomity/
W dawnym ogrodzie Laurena
strzelają w górę
czerwone iglice
współczesnej warowni.
Nad Doliną Gardeny
czuwają strażnicy
Po zimowej warcie
na zboczach gór
łąki roztaczają swe cuda
Tańczą wśród siana
szarotki i sasanki
pierwiosnki i storczyki
Pod włoskim niebem
na szczytach alpejskich gór
spróbuj usłyszeć

muzyki sfer choć dźwięk...


                             

poniedziałek, 15 kwietnia 2024

W sercu tej ziemi

W sercu tej ziemi


W sercu tej ziemi
znajdziesz
muzykę przedziwną
To dobrzyńska kraina
swą melodię gra
Kłaniają się gościom
drumlinowe pola
Szumią tajemniczo
wierzby i sosny przydrożne
Ostatni wiatrak nostalgią częstuje
W sitowiu jezior
samotnym dworku, ocalałym pałacu
w rozmodlonych krużgankach
kościołów i kapliczek
historia o regionie opowiada
Cudowna Pieta Oborska
o miłosierdziu przypomina
Modli się za nas Matka Boska Skępska
Martwi - Chrystus Frasobliwy
Jerzy Pietrkiewicz pisał i dzwonił
Z Londynu
W Szafarni Chopin wciąż mazurki gra
Każde drzewo, kwiat gajowy zawilec
lipa, dąbrowa
miłość do małej ojczyzny
w sobie chowa

przypis: tytuł wiersza zaczerpnięty z książki Mirosława Krajewskiego
"W sercu tej ziemi" (Rypin 2000, Dom Wydawniczy Verbum)














..tu każdy kwiat historię miejsca

  opowiada....















....znajdziesz muzykę przedziwną [...] 
  
        Ja usłyszałam i wciąż słyszę, nawet, jak mnie tam nie ma,
    to tę muzykę przechowuję w sercu, w pamięci....
       Zabieram ją ze sobą w tej swojej wędrówce życia.
    O czym mówię? O jakiej ziemi? O miejscu-miejscach, w          których przyszłam na świat, w których wzrastałam, a później spędziłam swoje dorosłe życie. Tam to wszystko się zaczęło....
    Mój pierwszy krzyk, moja pierwsza łza, mój pierwszy uśmiech, radość i moja pierwsza łza, mój pierwszy ból....
Moje pierwsze oczarowania i moje pierwsze rozczarowania.....
    Moja radość i cierpienie, a tego było w moim życiu sporo....
    Moja Ziemia Dobrzyńska, jak powiada 
                  prof. Mirosław Krajewski - Dobra Ziemia....

..tu każdy kwiat jet ......zdjęcie: Alicja Rupińska


  "Kim człowiek jest i kim się stanie, musi być jakoś chronione przez korzenie tkwiące w tej tajemnicy, którą jest dla każdego
 z nas przyjście na świat i miejsce, gdzie to nastąpiło. Mały punkt na globie nie wybrany przez żadnego z nas, nawet choćby miał zostać wybrańcem losu. Co mniejsze, tym bardziej własne."  - Jerzy Pietrkiewicz; "Małe ojczyzny na mapie czasu", Warszawa 2001 r.

Tak pięknie pisze o swojej małej ojczyźnie - Jerzy Pietrkiewicz - Książę Poetów Ziemi Dobrzyńskiej.
     Na Kujawach i ziemi Dobrzyńskiej nie brakowało i nie brakuje na szczęście - ludzi, którzy chcą pozostawić po sobie ślad, choć cząstkę siebie dla potomnych. Jak to się dzieje?, że ta ziemia ma tylu ludzi z pasją tworzenia? Może to sprawia melancholia kujawskich równin?, może szumu dobrzyńskich wierzb i sosen przydrożnych, widok dobrzyńskich krajobrazów...?  Jedno jest pewne:

   ...w sercu tej ziemi znajdziesz 
      muzyke przedziwną
      maki, magnolie
      stokrotki, złociste pola rzepaku
      to kujawska równina swą melodię gra...

Wiersz pochodzi z "Album II" - druga edycja - antologia wierszy wydana nakładem Miejsko - Powiatowej Biblioteki Publicznej w Rypinie; 2003 rok. 
     Zdaniem historyka literatury prof. Jerzego Podgórskiego: "Włocławek jest zagłębiem poetyckim".

     Mijają lata, a magia miejsca wciąż trwa....
     Tu każde drzewo, każdy kwiat kujawską nutę zna....
     Nad losem naszej małej Ojczyzny 
     czuwa Kasprowicz Jan,
     Jerzy Pietrkiewicz....
     Chopin w Szafarni wciąż 
     swoje mazurki gra......

niedziela, 14 kwietnia 2024

wiatr osuszy nasze łzy...

 

zły jest człowiek, co drugiemu człowiekowi zadaje cios pamiętaj, że od wiek wieków

 

wierzę, że ludzkość przetrwa ten cios wierzę, że wiatr osuszy nasze łzy

 Nie wiedziałam,  że

jeszcze kiedyś przyjdzie

taki czas...

nie przewidziałam, że

na wojnę przyjdzie ci iść

synku, wybacz mi...


opowiadałam ci o pięknym świecie

uwierzyłeś, że człowiek człowiekowi bratem

pokazywałam ci napis: NIGDY WIĘCEJ WOJNY

tak bardzo w to wierzyłam

synku, wybacz mi...


odganiałam te przeklęte myśli

o wojnie, głodzie, cierpieniu

uwierzyłam, że zawsze już

budzić nas będą ptasie trele

nie wybuchy rakietowe

dziś zostało z tego tak niewiele

synku, wybacz mi...


zapomnieli ludzie o Bogu

zapomnieli ludzie o normalności

zapomnieli ludzie, że to co pewne

niepewnym jest

zapomnieli, że ludzie powinni ludźmi być

synku, wybacz mi...


wbijano nam do głowy przez lata,

że człowiek bogaty PANEM świata,

a ja ci mówię synku, że:

jest jeszcze BÓG

jest jeszcze NATURA

jest jeszcze OPATRZNOŚCI ręka

synku, wybacz mi...


ludzie zachłyśnięci siłą mamony

uśpieni bogactwa wonią

zagubiliśmy zwykłą, a tak potrzebną

czujność żurawia

zawładnęła nami chciwość

zaślepiła pycha pawia

"Pycha pawia jest chwałą Boga"-

pisał szalony poeta- William Blake

wojna z pewnością nie jest chwałą

synku, wybacz mi...


synku pamiętaj, że:

piękny jest świat

piękny i poznania wart

zły jest człowiek,

co drugiemu człowiekowi zadaje cios

pamiętaj, że od wiek wieków

walka DOBRA ze ZŁEM trwa

nie daj się pokonać

nie gaś ducha wiary

jeszcze zaświeci słońce

nie będzie zapłakanych matek,

ani cierpiących dzieci

ocal wiarę, nie pozwól wypalić się miłości

nie umniejszaj c udu nadziei

pozwól niech ona zawsze u ciebie gości


synku modlę się o twój orli lot

o gołębi powrót do domu naszego wrót

wiem, że "ludzie ludziom zgotowali ten los"

wiem też, że "kiedyś cały świat dowie się"

kto chciał tej wojny, tego zła

wierzę, że ludzkość przetrwa ten cios

wierzę, że wiatr osuszy nasze łzy


sobota, 13 kwietnia 2024

Norwidowi się pokłońmy...

 

Cyprian Kamil Norwid - w hołdzie Wielkiemu Poecie





Norwidowi...

Coś ty owym pobratymcom
zrobił, Norwidzie...,
że czas nie był dla ciebie
OPOKĄ
Rozminąłeś się ze swoją
EPOKĄ
Nie była ci dana sława,
bogactwo, zaszczyty
Tak być nie musiało,
choć się tak stało...
Kochałeś kwiaty, palmy...
gołębia pod strzechą,
dzielne bułany...
Zostawiłeś mazowieckie
błonie, wieśniaczkę...
i ruszyłeś w dożywotnią
t u ł a c z k ę...
Sam ze sobą,
ze swoim lamentem
Sam dla siebie
byłeś diamentem
Z przeczuciem wielkości
umierałeś w samotności

Z przeczuciem wielkości
umierałeś w samotności...


wtorek, 9 kwietnia 2024

wiosna nastraja..

 

POEZJA

... coraz bliżej do lata!

                   POEZJA

Poezjo
muzo moja
wiosna
Wiosna wciąż trwa... - zdjęcia wyk. Alicja Rupińska








wspaniała Przyjaciółko
jak Cię cenić
pozwól choć cząstkę
Ciebie zrozumieć

Twoim jest życie moje
dzień bez Ciebie
to jak stracone chwile
niebo bez gwiazd
światło bez blasku
Jesteś jak Jutrzenka
o brzasku

poniedziałek, 8 kwietnia 2024

Do ciebie

           Do Ciebie...


Tęsknię do Ciebie...

Kiedy gasną dni
Kiedy budzą się sny
Kiedy marzenia się rodzą

Tęsknię do Ciebie...

Jest dzień i noc
Jest praca i odpoczynek
Jest cisza i krzyk

Jestem JA i TY

Brakuje mi CIEBIE...

Jest kres życia na ziemi
Jest sen wieczny w niebie

Brakuje mi Ciebie...

Jest cnota i grzech
Jest pokuta i żądza

Pragnę CIEBIE...

Jak deszczu
ziemia gorąca

Dzień potrzebuje
zmierzchu
noc – brzasku
ja potrzebuję
twoich oczu blasku...


https://pixabay.com/pl/serce-r%C3%B3%C5%BC-panna-p%C5%82atk%C3%B3w-czerwony-1271210/

czwartek, 4 kwietnia 2024

niech nas nie rozdyma PYCHA

 

człowiek pracował na taki los latami

 

Świat stanął na krawędzi

 niech nas nie rozdyma PYCHA, nauczmy się POKORY , zróbmy sobie czasem spacer sumienia, niech nas nie rozdyma pycha, nauczmy się pokory, rozsądku, nic nam nie jest dane na wieczność. Zadbajmy o to, co dał nam LOS. Tak szybko można wszystko stracić.

nasz egoizm czasem nie zna granic; czasem stać nas tylko na różne zrywy; systematyka nuży...


Świat stanął na krawędzi

wokół chaos, zerwane więzi

ludzkość uśpiona, zaślepiona

przyszłość - niestety źle wróżona

człowiek pracował 

na taki los latami

ludzie dla siebie nie ludźmi, 

a często wilkami

człowiek, już nie w pełni człowiekiem

zamiast mądrzeć, to bywa, że głupieje z wiekiem

jak dzika bestia, tylko bierz i bierz

innym odbieraj, bo ty jesteś 

jak zwierz

ty musisz mieć, tobie się należy

ależ ty masz butę, aż ciężko w to uwierzyć

urodziłeś się taki niewinny i czysty

popatrz jaki jesteś teraz: pusty, a tak puszysty

nadęty jak wydmuszka, 

głuchy jak pień

człowieku, 

jeśli chcesz być człowiekiem, 

to się zmień!

poniedziałek, 1 kwietnia 2024

wrócisz tu...

 


Wrócisz tu... pierwszym wiosny o d d e c h e m...


Wrócisz tu...

Wrócisz tu...
pierwszym wiosny
o d d e c h e m

Wrócisz tu...

pierwszym bociana
l o t e m

Wrócisz tu...

Będziesz czule
mówił do mnie
wiatru szeptem
Deszczu kroplą
tęsknie ucałujesz

Wrócisz tu...

gwieździstą nocą
nasze serca
jak ptaki
w wiosennym
locie - załopocą...

Wrócisz tu...

oboje czekamy
na spełnienie
S N U



 Alicja  Rupińska

czwartek, 28 marca 2024

zjazd na Olimpie

 Zjazd na Olimpie



Muzy
http://pl.mitologia.wikia.com/wiki/Muzy












Dziś w Panteonie gwiazd
odbył się zjazd niecodzienny
Na szczycie Olimpu zasiadł
Apollo i jego dziewięć muz
nie słychać jęków
ani stękania chorych
nie ma kłótni
ani sporów
w Królestwie Zeusa
Krainie wiecznej radości
żaden wiatr
nie przynosi śniegów
czystego nieba
nie zasłoni ciemna chmura
wszystko w zgodzie z naturą
wszyscy wszystko razem

zgodnym chórem
                            
Już Hermes zbiegł lądy i morza
wieść o balu obeszła przestworza
cisną się tłumy
boginki źródeł i rzek
nimfy gór
łąk i drzew
Hebe i Ganimedes
roznoszą ambrozję
złote puchary pełne nektaru
piękny Apollo rozpoczyna bal
tuż za nim
orszak dziewięciu muz
Klio
Euterpe grająca na flecie
za nią Talia
kwitnącą zwana
wesoło Melpomena podśpiewuje
roztańczona Terpsychora jej wtóruje

wyłania się z orszaku Polihymnia
sznurami pereł ciężka
wyniosła jej szyja
jej czoło otaczają wodne lilie
w tanecznym korowodzie
uwieńczona gwiazdami lśni
Urania

Dalej Kaliope
w diademie złotym
na końcu orszaku
w mitrach i różach
Synogarlica Erato
grucha
ostatnia z dziewięciu muz

Milknie głos harfy
zwalnia taneczny krąg
zasypiają bogowie
bogini Jutrzenka Eos
obudzi ich ze snu
i powie:
to ja - Mojra                
wasze przeznaczenie              


jestem blisko

jestem tu                     

Alicja Rupińska - 07.07.1998.

wtorek, 26 marca 2024

partytura

 


Życie,
to tajemniczy instrument
Flet zaczarowany
Nie dla wszystkich
jednakową partyturę ma
Jednym daje pałeczkę


dyrygenta
Innym
nawet karty kredytowej
nie wręczy
Pożegnało ich
na starcie...
Życie,
źródło mądrości
dla każdego
Cóż,
kiedy wielu je omija
Życie, to walka
Więc do walki stań
Zdobywaj, zwyciężaj
Z Kodeksem Boziewicza
spory roztrzygaj
Nie trać czasu
w balaście jęku